Przyjaciele
„Miłość jak dzwon, po prostu się urywa
Wytrzyma przyjaźń bo zwyczajnie jest prawdziwa”
Przyjaźń, słowo które każdy z nas zna tak doskonale… jednak co to jest ta cała „przyjaźń”, kim jest „przyjaciel”?
Zadałam to pytanie kilku osobom, oto odpowiedzi:
„Każdy z nas potrzebuje przyjaciela , nie musi on być codziennie ale żeby rozłąka nic nie zmieniała . Prawdziwy przyjaciel powinien być kiedy tylko go potrzebujemy, wesprzeć , pomoc, doradzić .. I kochać za wszystko mimo wad”~Ola
Natomiast Paulina napisała mi tak:
Przyjaźń: „Nie trzeba o nią walczyć ,żadna kłótnia jej nie zniszczy. Jeżeli jest prawdziwa przetrwa wszystko”
Przyjaciel: „Widzi gdy coś jest nie tak. Jest zawsze gdy go potrzebuję, broni jak siostrę i ufa jak nikt inny. Wie o mnie wszystko”
Oczywiście, żeby nie było mam też coś od chłopaka, Patryk na pytanie o to kim jest przyjaciel odpowiedział tak:
„Przyjaciel to bliska ci osoba której możesz powiedzieć wszystko,wyżalić się, powiedzieć o swoich problemach itp itd..”
coś do posłuchania..
A dla mnie? No właśnie.. dla mnie przyjaciel to ktoś kto nie tylko pocieszy i wesprze, ale ten kto przywali w łeb i powie co myśli jeśli nie spodoba mu się nasze zachowanie, decyzje. Tak! Dokładnie tak, przyjaźń to nie tylko czułe słówka, przytakiwanie i pocieszanie.. To masa przykrych rozmów i kłótni pomimo których ta druga osoba i tak jest przy nas..
Według mnie najpiękniejszą rzeczą, która może się wydarzyć pomiędzy dwoma osobami jest czas kiedy zaciera się pewna granica i przyjaciel staje się częścią rodziny.. Kiedy przyjaciółka staje się siostrą a przyjaciel nadopiekuńczym bratem.
Przy okazji pragnę podziękować pewnej Pani, która prawdopodobnie nieświadomie podrzuciła mi pomysł na temat tego wpisu. Dziękuję Ci za to, że już tyle lat ze mną wytrzymujesz, że mnie wysłuchujesz , że wspierasz, że dajesz siłę do kolejnych działań, że po prostu jesteś i w ogóle za wszystko! Może mało kiedy to mówię, ale jesteś dla mnie bardzo ważna, kocham Cię żarłoku! ♥
Tak na początek…
Właśnie w tym momencie, z tym wpisem zaczynam kolejny etap mojego życia. Dałam się przekonać by założyć bloga, co mi z tego wyjdzie? Zobaczy się…
Na sam początek coś o mnie i o tym blogu..
No a więc zaczynam.
Jestem Kaśka, mam rocznikowo osiemnaście lat; uczę się w technikum na profilu fototechnicznym. Doskonale wiem czego chcę od życia, jestem trochę nierozgarnięta i pyskata ale mimo to, przez większość ludzi (zwłaszcza starszych) uznawana jestem za wzór do naśladowania. Nie boję się wyrażać swojego zdania i ponad wszystko cenię sobie szczerość. Uważam, ze konstruktywna krytyka to bardzo przydatna rzecz w naszym życiu i podziwiam ludzi, którzy potrafią takiej dokonywać. Jestem osobą otwartą na na nowe znajomości, szybko znajduję wspólny język z większością poznanych ludzi. Uważam, że wewnątrz mnie siedzą tak naprawdę dwie różne osoby, jedna troskliwa i czuła a druga oziębła i bezlitosna. Nienawidzę kiedy ktoś kieruje się stereotypami. Mówią, że jestem swojego rodzaju buntowniczką, rozwydrzoną księżniczką, która zawsze wie lepiej i musi postawić na swoim. Zostałam już nie raz solidnie skopana po tyłku jednak nie poddaję się i brnę dalej spełniając swoje marzenia. Interesuję się wieloma rzeczami jednak moją największą pasją jest fotografia.
O czym kolejne wpisy? Tak naprawdę będę pisała o wszystkim.. Nie potrafię zdecydować się na jeden temat, którego będę się trzymała ponieważ mam zbyt szeroki wachlarz zainteresowań , by skupić się tylko na jednym z nich.
I co? I chyba tyle, do zobaczenia w kolejnej notce.
A tutaj trochę mojej mordki.:)
Humanity is overrated 